Άρθρο του Κ. Χολέβα υποψηφίου Δ.Σ με το Λάζαρο Νάτση στο Δήμο Ιωαννιτών για την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε

Επειδή θυμάμαι…

“Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν”, έλεγε η Αφροαμερικανίδα ποιήτρια και συγγραφέας Maya Angelou .

... φυσικά και θυμάμαι τα Γιάννενα της δεκαετίας του ’90... ήταν η χρονιά που τελείωσα το Γυμνάσιο & θα πήγαινα στο Λύκειο... τέσσερα χρόνια μετά εισήχθηκα επιτυχώς στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και φοίτησα στη σχολή των Πολιτικών Μηχανικών... μετά από λίγα χρόνια επέστρεψα στα Γιάννενα & τι αντίκρισα...

Έψαχνα με αγωνία να βρω τους χώρους που μεγάλωσα από παιδί. Θυμάμαι τα δέντρα και το πράσινο στη πλατεία Πύρρου, εκεί που έπαιζα κάθε απόγευμα με τους φίλους μου ποδόσφαιρο και οι δικοί μου έπιναν δίπλα στην Όαση ουζάκι. Θυμάμαι τις βόλτες που κάναμε όταν μας πήγαιναν οι γονείς μας στο πάρκο στο Γιαννιώτικο σαλόνι και τρέχαμε ανάμεσα στα δέντρα, εκεί που πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο. Θυμάμαι τη δροσιά κάτω από τα δέντρα στο Πάρκο Κουραμπά, να πίνουμε πορτοκαλάδα και να συνεχίζουμε το παιχνίδι τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

“Δυστυχώς δε βρήκα τίποτε σε όλα αυτά να μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία.”

Πόσα πράγματα χάθηκαν μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια στο όνομα... του κέρδους. Πόσο πραγματικά κοστίζει η ανάμνηση αυτή των παιδικών μου χρόνων; Όλα αυτά αρχίζω να τα μαθαίνω σταδιακά, επίπονα, μελαγχολικά αλλά με μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο πείσμα. Μία από τις αναμνήσεις μου έμαθα ότι κοστίζει 800.000 χιλιάδες ευρώ ποσό το οποίο στη συνέχεια μειώθηκε στις 550.000 χιλιάδες ευρώ ανά έτος. Άλλη μία ανάμνηση έμαθα ότι κόστισε 530 θέσεις στάθμευσης, δυσκολεύτηκα όμως να το μάθω ρωτώντας τους περαστικούς στη πλατεία. Είχε βλέπεις πολύ ζέστη και δεν κοντοστεκόταν κανείς σε κάποια σκιά να μου απαντήσει... όχι γιατί δεν υπήρχαν περαστικοί, αλλά γιατί ήταν όλοι τους βιαστικοί προσπαθώντας να αποφύγουν και να διατρέξουν την πύρινη κατά τα άλλα “όαση”. Ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω λόγια όταν ακούω ότι κάποιος έχει κάνει αυτή την πόλη σύγχρονη, ανθρώπινη. Όσο για τις υποδομές... ποιες είναι αυτές, σύμφωνα με ποιες μελέτες και προδιαγραφές  πραγματοποιήθηκαν, πόσο πραγματικά κόστισαν, πόσα άλλα απαραίτητα έργα δεν έγιναν στο όνομα αυτών και ποιους πραγματικά εξυπηρετούν;

Πόσες φορές θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί αυτός ο δρόμος του Κενάν Μεσαρέ ώστε να μπορέσει να αποπερατωθεί ή έστω να πλησιάσει τα αρχικά σχέδια. Θα αναρωτηθεί δικαιολογημένα βέβαια κανείς: Σε ποια σχέδια αναφέρεσαι; Σε αυτά που πήραν την έγκριση, σε αυτά που συνόδευσαν την Περιβαλλοντική Μελέτη ή σε αυτά που δείχνουν πως σηματοδοτείται ο δρόμος; Πότε επιτέλους θα γίνουν όλες οι κάθετες οδοί, που προβλέπονταν άλλωστε, και πόσο θα στοιχίσουν επιπλέον στο θεωρητικά αποπερατωμένο “σύγχρονο έργο υποδομής”; Εντάξει, ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που ξοδεύτηκαν είναι από Ευρωπαϊκά κονδύλια, όμως έχει αναρωτηθεί κανείς πόσα πρόσθετα έργα θα μπορούσαν να γίνουν στον υπόλοιπο Καλλικρατικό δήμο με αυτά τα “εργαλεία” αν γινόταν σωστότερος προγραμματισμός των έργων και καλύτερη διαχείριση αυτών των κονδυλίων. Τα κονδύλια αυτά δίνονται για έργα και υπηρεσίες που θα εξυπηρετούν τους πολίτες αυτού του Δήμου, επομένως πρέπει όλοι να κατανοήσουμε, διοικούντες και διοικούμενοι, ότι αποτελούν χρήματα και περιουσία όλων των δημοτών μας. Ας δώσουν κάποια στιγμή μια απάντηση πριν ξεκινήσουν να πάνε και πάλι “μπροστά”... με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα ίδια συμφέροντα. Τα παιδιά πάντως όταν τελειώνει το σχολείο, για να διασχίσουν αυτό το δρόμο, ακόμα πηδάνε τις μεταλλικές μπάρες (αυτό αποτελεί δείγμα της προόδου με γνώμονα την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια των πολιτών του Δήμου μας;). Εξήντα οχτώ (68) ατυχήματα είχαμε μόνο στον κόμβο σύνδεσης λίγο πριν την οδό Βογιάνου, ένας δρόμος που ξεκίνησε να κατασκευάζεται χωρίς καμία μελέτη. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιον εξυπηρετεί ένας τόσο φαρδύς δρόμος, χωρίς ενδιάμεσα κάποια κάθετη οδό που ξεκινάει από το πέρας της Κενάν Μεσαρέ και καταλήγει στην Κ. Παπούλια στην λίμνη... εκεί που ακούγεται ότι σχεδιάζεται μια νέα ξενοδοχειακή μονάδα, ιδιοκτήτης της οποίας θα είναι ο ίδιος με αυτόν που έφερε την Ανάπτυξη στην πόλη μας και έσβησε μια από τις μνήμες της παιδικής μου ηλικίας. Χρησιμοποιείται βεβαίως βεβαίως ως πίστα αγώνων μετά τη δύση του ηλίου με γνωστά σε όλους τα καθημερινά τραγικά στατιστικά στοιχεία ατυχημάτων. Κάπου εκεί βρίσκεται και μια άλλη πίστα κάθετη σε αυτή η λεωφόρος Γεννηματά, για να ακριβολογούμε ένα τμήμα της, αυτό μέχρι την Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Πραγματικά άλλη μια λεωφόρος που δεν έχω καταλάβει ποιον εξυπηρετεί. Το ολοκληρωμένο και ασφαλτοστρωμένο  τμήμα της εν λόγω οδού χρησιμοποιείται από τους κατοίκους που έχουν σπίτια επί της οδού και από επισκέπτες μια μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας. Θα μπορούσε πραγματικά κάποιος να μας εξηγήσει ποιες κυκλοφοριακές μελέτες κατέστησαν αναγκαία την κατασκευή αυτού του “σύγχρονου έργου υποδομής”, καθώς όλοι μας ζούμε καθημερινά και γνωρίζουμε καλά πως δεν υπάρχει κυκλοφοριακός φόρτος που να δικαιολογεί την κατασκευή ενός τόσο μεγάλου δρόμου και ειδικά τόσο κοντά για να μην πω δίπλα στη λίμνη.

Άλλο ένα μεγάλο κομμάτι της Λεωφόρου αυτής έχει διανοιχτεί και υπάρχουν σχέδια να γίνει η σύνδεση μέχρι το Πανηπειρωτικό στάδιο ολοκληρώνοντας ένα “σύγχρονο έργο υποδομής”, πραγματικό φράγμα και στοιχείο ανακοπής της απρόσκοπτης επικοινωνίας και επαφής της πόλης μας και των πολιτών της με τη λίμνη Παμβώτιδα, την πραγματική όαση του ευρύτερου λεκανοπεδίου.

Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι η όλη φιλοσοφία αυτής της Λεωφόρου ήταν να συνεχίσει και να γίνει με κάποιο τρόπο (υπόγεια) η σύνδεση της με την Γ. Παπανδρέου. Πραγματικά πιστεύει κανείς και θα επιδιώξει να υλοποιήσει κάτι τέτοιο γνωρίζοντας τις απίστευτες τεχνικές δυσκολίες και τα υπέρογκα κονδύλια που θα απαιτούνταν για την υλοποίηση ενός τέτοιου τεχνικού έργου; Ίσως πρώτα δούμε Μετρό στα Ιωάννινα και μετά αυτή τη ζεύξη.

Ας επιστρέψουμε όμως στην αναζήτηση της ανάμνησης των παιδικών μας χρόνων. Επειδή είμαι λάτρης και οπαδός των δυο τροχών (μηχανοκίνητων και μη)  λέω να προχωρήσω λίγο παρακάτω και να περάσω προσεκτικά τα τραπεζοκαθίσματα της οδού Γαριβάλδη, προσέχοντας και ευχόμενος να μη ατυχήσω και πέσω και χτυπήσω στο κατά τα άλλα και από αισθητικής απόψεως εξαιρετικά διαχωριστικά ρείθρα και μείνω στον τόπο. Ήθελα να ξέρω ποιος είναι αυτός που σχεδίασε και σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει με αυτόν τον φονικό τρόπο τα όπως προανέφερα κατά τα άλλα και από αισθητικής απόψεως εξαιρετικά και πανάκριβα στοιχεία αστικού εξοπλισμού για τη διαμόρφωση αυτής της οδού.

Μπα... λέω να μη σταματήσω ούτε στη πλατεία Μαβίλη... δεν παίζεται πλέον εδώ και χρόνια ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων, ο Καραγκιόζης. Τη θέση του έχουν καταλάβει ομπρελίτσες, πρόχειρα κατασκευασμένα και κατεστραμμένα πλακόστρωτα καθώς και επικίνδυνες τρύπες από τα πολυδιαφημισμένα και προβεβλημένα στέγαστρα που ευτυχώς απομακρύνθηκαν λίγο όμως πριν αρχίσει η τουριστική περίοδος.

Η λίμνη μας όμως υπομονετική και κατανοητική ευτυχώς παραμένει ακόμα εκεί να μας χαρίζει ζωή, ευτυχία, ξεκούραση, αγάπη, έρωτα, ομορφιά, όνειρα, ρομαντισμό... Δυστυχώς όμως γι' αυτήν αλλά και για εμάς χρόνια τώρα ψάχνει να βρει κάποια ακτή που να μην έχει περάσει η Ανάπτυξη από πάνω της ώστε να σκάσει το κύμα αβίαστο.

Λέω να αφήσω τους δύο τροχούς και να συνεχίσω με τα πόδια, ο αριθμός άλλωστε των λακκουβών ανά τρέχων μέτρο και όχι ανά τρέχων χιλιόμετρο τον τελευταίο χρόνο ίσως έβαζε αυτή την πόλη στο βιβλίο Γκίνες. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κουράζει τις αναρτήσεις και τη μέση του αναβάτη καθιστώντας επικίνδυνη και πολλές φορές αδύνατη την διέλευση των οδών της πόλης μας. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι για το καλό μου, για το καλό όλων μας. Είναι άλλο ένα “σύγχρονο έργο υποδομής καλά μελετημένο” και “σωστά υλοποιημένο με τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές” που κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί. Άλλαξε το δίκτυο ύδρευσης και...θα πίνουμε πλέον καθαρό νερό με τα αντιφλεγμονώδη για την μέση μας.

Επιτέλους... έγιναν πεζόδρομοι που ξεκινούν από χαμηλά κοντά στη λίμνη μέχρι το κέντρο της πόλης... είναι όμως αποσπασματικοί και ασύνδετοι μεταξύ τους τόσο λειτουργικά όσο και αισθητικά. Πολύ όμορφο συναίσθημα να μπορείς να κάνεις αυτή τη διαδρομή περπατώντας. Θα ήταν όμως ακόμα καλύτερο αν πρώτα γινόταν μια ολοκληρωμένη μελέτη για ένα ουσιαστικό δίκτυο πεζοδρόμων και δρόμων ήπιας κυκλοφορίας με σκοπό την πραγματική ενοποίηση των κοινοχρήστων χώρων της πόλης μας βασισμένη σε αληθινές και επικαιροποιημένες κυκλοφοριακές μελέτες και στη συνέχεια να ξεκινήσουν όλες αυτές οι πεζοδρομήσεις. Δεν μπορεί κάποια στιγμή πιστεύω και ελπίζω ότι θα παρθεί συλλογικά η απόφαση να  γίνουν και να υλοποιηθούν με το σωστό τρόπο και τη σωστή σειρά.

...πόσα πράγματα άλλαξαν σε τόσα λίγα χρόνια και μαζί τους πόσες όμορφες αναμνήσεις...δυστυχώς αποχρωματίστηκαν, ξεθώριασαν ή για να είμαστε ειλικρινείς χάθηκαν;

Τελικά... λέω να καθίσω κάπου και να σκεφτώ όπως μας καλούν κάποιοι υποψήφιοι Δήμαρχοι. Κάποιοι υποψήφιοι Δήμαρχοι που έκαναν ότι έκαναν και ζητούν πάλι την ψήφο μας ώστε να συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο το ίδιο έργο που ξεκίνησαν για τους ίδιους ανθρώπους που οι ίδιοι εξυπηρέτησαν στηριζόμενοι στη δική μας ανοχή, αμέλεια και αδιαφορία.

Επειδή όμως ΚΑΙ θυμάμαι πολύ καλά τι έχουν κάνει αλλά ΚΑΙ βλέπω πως με έκαναν να αισθανθώ, πήρα την απόφαση μου. Έκανα την επιλογή μου. Επειδή ΘΥΜΑΜΑΙ!

Χολέβας Κωνσταντίνος του Ευστρατίου

Πολιτικός Μηχανικός MSc. Ε.Μ.Π.

Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη "Γιάννενα, Πολίτες για την Ανατροπή"

e-mail: cholevaskostas@cholevasco.gr
ιστοσελίδα: www.CholevasCo.gr
facebook: www.facebook.com/kostas.holevas
twitter: @cholevaskostas
skype: xolebaskostas

Το άρθρο δημοσιεύτηκε σήμερα στον ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ