Τα σκουπίδια έγιναν «βουνά», η δυσοσμία σύννεφο και οι ευθύνες ψάχνουν ιδιοκτήτη!
Οι φαρέτρες των ανευθυνο-υπεύθυνων γεμίζουν ψευτοεπιχειρήματα και τα βέλη εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα μόνα θύματα οι πολίτες και το περιβάλλον.
Μήπως τελικά θα πρέπει οι πολίτες να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους;
Αλλά ποιοι πολίτες; Αυτοί που απέκλεισαν το δρόμο προς το ΧΥΤΑ ή εκείνοι που αποκλείουν το δρόμο προς τη χωματερή.
Τόσα χρόνια οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αυτοδιοικητικοί, πολιτικοί και άλλοι εντέχνως παρουσίαζαν το ΧΥΤΑ ως νέα χωματερή.
Τώρα, πώς να πείσουν τους κατοίκους του Ελληνικού ότι πρόκειται για κάτι άλλο; Πώς να τους πείσουν ότι η μέχρι τώρα λανθασμένη επιλογή θέσης, ξαφνικά είναι η ενδεδειγμένη;
Τι κι αν η λειτουργία του θα είναι μικρής διάρκειας; Τι κι αν δεν υπάρχουν περιθώρια;
Και οι άλλοι, οι απέναντι…
Οι κάτοικοι του Μπιζανίου, που για 60 χρόνια υφίστανται τη ντροπή της Δουρούτης και ήλπιζαν ότι με την κατασκευή και λειτουργία του ΧΥΤΑ θα μπει ένα τέλος σ' αυτό το αίσχος, τι να πουν;
Περάστε κύριοι, εξυπηρετηθείτε. Αφήστε τα σκουπίδια σας κι έχει ο θεός…
Σώνει πια!
Άβουλοι και μοιραίοι αντάμα οι ασχολούμενοι με τα κοινά στον τόπο μας. Αβουλοι και μοιραίοι όμως και μεις, που τους ψηφίζουμε!
Αλλά όπως λέει και ο ποιητής «Εικόνα σου είμαι κοινωνία… και σου μοιάζω»!
Υ.Γ.: Αντί... δηλώσεων
Σοφία Αναγνωστάκη